وقتی بیدار شدم تمام تنم درد می کرد و می سوخت .
چشمهایم را باز کردم و دیدم پرستاری کنار تختم ایستاده .
او گفت : " آقای فوجیما . شما خیلی شانس آوردید که دو روز پیش از بمباران هیروشیما جان به در بردید . حالا در بیمارستان در امان هستید "
با ضعف پرسیدم : " من کجا هستم ؟ "
زن گفت : " در ناگازاکی "
الن ایی.مه یر
زن در باغ ایستاده بود که دید مرد به طرفش می دود .
‹ تینا ! گل من ! عشق بزرگ زندگی من ! ›
مرد عاقبت این کلمات را بر زبان آورده بود .
‹ اوه ، تام ! ›
‹ تینا ، گل من ! ›
‹ اوه ، تام ! من هم تو را دوست دارم ! ›
تام به زن رسید ، به زانو افتاد ، و به سرعت او را کنار زد .
‹ گل من ! تو روی گل سرخ برنده جایزه من ایستاده ای !! ›
هوپ ای تورس
‹ اِم ، می تونی یک راز رو نگه داری ؟›
‹ معلومه ›
‹ به خون قسم می خوری ؟ ›
‹ ببین تی ... ›
‹ آهان ، دکتر ، یادم رفته بود . از وقتی که از خونه رفتی ، راه و رسم زندگیت خیلی بهتر از ما شده . ›
اِمت آهی کشید و دستش را دراز کرد . وقتی تیغ چاقوی برادرش سرخ شد ، ناله ای کرد و چهره در هم کشید .
‹ خب ، رازت چیست ؟ ›
خون بین انگشت شست هر دو جریان یافت .
‹ اِم ... می دونی ، من ایدز گرفتم رفیق .›
جو هابل
« لویی ، از پشت آن درخت بیرون بیا تا بتوانم مغزت را داغان کنم .»
« جرات نداری ماشه را بکشی »
« دل و جرات من خیلی بیشتر از مغز توست »
« تونی ، تو عوضض مغز ، بادام زمینی داری ، بنگ ! »
« ... این هم یکی دیگر! »
بنگ !
« ... ویکی دیگر! »
بنگ !
« لوئیس ، تونی ، شام ! »
« آمدیم ، مامان ! »
پرسیلا منتلینگ
آن روز صبح یک دسته صورتحساب تازه رسیده بود . نامه شرکت بیمه ، از لغو شدن قراردادهایشان خبر می داد .
زن آه کشید و با نگرانی از جا برخاست تا شوهرش را در جریان بگذارد . آشپزخانه بوی گاز می داد .
روی میز کار شوهرش نامه ای پیدا کرد .
‹ ... پول بیمه عمر من برای زندگی تو و بچه ها کافی خواهد بود ... ›
مونیکا ویر
با آخرین دلاری که داشت جایزه بخت آزمایی ده میلیون دلاری را برد . بعد از برنده شدن ، همراه دوستان خیابانیش یک مهمانی برپا کرد که دو هفته طول کشید و در طی چارلی از شدت افراط در خوشگذرانی مرد .
میلیونها دلار ثروت او به نفع دولت ضبط شد ، اما نام او تا ابد به عنوان بزرگترین مهمانی دهنده در مین استریت ، زنده خواهد ماند .
.... راستی نام او چه بود ؟؟؟
دیک اسکین
پسرک بالاخره حسابی نشانشان می داد . بهترین جارا برای پنهان شدن انتخاب کرده بود . عاقبت همه آنها اعتراف می کردند که او بازی را بهتر از هر کس دیگر بلد است . وقتی او را پیدا می کردند برایش دست می زدند .
گیج ها . اینقدر خنگ بودند ؟ باید اول از همه اینجا را می گشتند . خیلی ساده است !
این جا توی این یخچال پرت افتاده و فراموش شده .
داگلاس ال هاسکینز
مرد او را از زمانی که دختر کوچکی بود می شناخت . او زیباترین دختر دنیا بود و عمیقا دوستش داشت . روزگاری او بت دختر بود . اما حالا مرد دیگری داشت دختر را از دست او می گرفت .
چشم ها برق زدند ، مرد با ملایمت گونه های دختر را بوسید ، لبخند زد و دست او را به دست داماد داد .
مارک ترنر
پی نوشت : داستانهای کوتاه به ما این فرصت رو میده تا از دید خودمون داستان رو تعبیر کنیم . من این داستان رو از این دید نگاه می کنم : پدری که همیشه قهرمان بزرگ دختر کوچولوشه و دختر با هر شکلی برای پدر زیباترینه . اما بالاخره یک روز دختر باید بره تا خوشبختیشو در جای دیگه ای پیدا کنه .
پدر دست دخترش رو در مراسم ازدواج به دست داماد میده و دخترش رو به او میسپره .
قاتل دیوانه تبر به دست به خانه نزدیک شد . همه محله را غارت کرده بود ، کیسه غنایمش تقریبا پر شده بود .
زن سالخورده ، توی خانه ، تنها نشسته بود و بافتنی می بافت . قاتل تبر خون آلودش را بلند کرد و زنگ ایوان را به صدا در آورد . پیرزن آهسته در را باز کرد و به صورتش نگاهی انداخت .
پسر کوچولو فریاد زد : " چیزی بده و جونت رو خلاص کن ! "
دایان الیوت
بچه هایی که در جشن هالووین برای گرفتن خوراکی به خانه های همسایه ها سر می زنند این جمله را به صاحبخانه می گویند . در این جشن بچه ها خود را به شکلهای ترسناکی در می آورند .
پدرش داشت از آلزایمر می مرد . یک روز , وقتی برای صرف صبحانه روز یکشنبه , با قدمهایی لرزان وارد رستوران می شد , او در را برایش باز نگه داشت . آقای سالخورده تری که داخل رستوران بود به مرد کمک کرد و زیر لب به او گفت : " تو پسر خوبی هستی "
بعد از مرگ پدرش همیشه آن کلمات را به یاد می آورد , می دانست اگر پدرش به اندازه کافی توان داشت همین را می گفت .
یی.کارل فولک پسر
وقتی داگ ایستاد و از بالا به جویی خیره شد نسیم ملایمی وزید .
داگ گفت : " سلام جویی"
سکوت هر دو را احاطه کرده .
" جویی متاسفم . نمی خواستم اینطور بشود نمیخواستم . راستی جویی کریسمس مبارک "
داگ یک شاخه گل روی قبر جویی گذاشت و کمی دور شد .
داگ پرسید : " می توانی روزی مرا به خاطر اینکه مست پشت فرمان نشستم ببخشی ؟ "
گریس کاگویمباگا
من شخصیتی اختراع کردم به نام کاراگاه حسین افشار.که یک قسمتشو در وبلاگم گذاشتم و با استقبال فوق العااااااااااده زیاااااااد شما موجه شد(از کسایی که نظر نمیدن چه انتظاری میشه رفت؟)با اینحال من از رو نمیرم و قسمت های دیگشو هم به زودی میزارم.این داستاناش متفاوته با شرلوک هلمز جیب بغلی و با پواروی سبیل منحنی و با خانوم مارپل خرفت.این افشار یک رفیق بامزه هم داره که باهم ماجراهارو حل میکنن و جلو میرن.هم بامزست هم کوتاه و پیچیده.دیگه چی میخواین؟
استالین در 18 دسامبر