د  

دانیال داوری که تیمش بالاخره تونست یک امتیاز در بوندس لیگا بیاره مصاحبه ای کرده که در ان از زیر وبم زندگی اش گفته.از اینکه تنهایی تو قطار بودن چه حسی داره و از اینکه دیدن صندلی های خالی چقدر براش منزجر کنندست و از این چیزا.همچنین در باره ی بازی با کویت گفت:همبازیانم رفتار خیلی خوبی با من داشتند،ان ها صداقت داشتند.باعث شدند خیلی سریع با بازیکنان دیگر خو بگیرم و جا بیفتم.من هم قبولشان کردم و بینشان رفتم.(اینها حرفهای لوث خودشه ها به من چپ چپ نگاه نکنین)به همین منظور ما برگی از دفتر خاطرات دانیال را با عنوان خاطرات دنی در ایران برای شما بازگو میکنیم تا دستتان بیاید چه چیزی و در کجا دانیال را انقدر ذوق زده کرده.

_دیشب شب خوبی نبود.نمی دانم چرا شبها اینقدر دیر میخوابند.تا پاسی از شب از اتاق بغلی صدای موزیک های دامبولی و گوشخراش میامد.هم اتاقی ام با اینکه پسر باحالی است باید بدغذا باشد،دیشب هوای اتاق خیلی سنگین بود!

_امروز صبح که از اتاق بیرون اومدم یکی از دروازه بان های تیم با دیدن من سریع بهم لایک داد.به گمانم همانی است که به ساختن پل و زیرگذر هوایی معروف است.در کل پسر خوبی است از این همه شور و شوق در اول صبح شگفت زده شدم.

_وقتی برای صبحانه به رستوران رفتم یک صندلی خالی دور میز بود.تا امدم بشینم یکی از بچه های تیم امد و نشست و فهمیدم صندلی بازی است ولی نفهمیدم چرا بازی ادامه پیدا نکرد.

_وقتی سوار اتوبوس شدم هیچکس کنار من نشست.ادم های فهیمی به نظر میایند.معلوم بود که نمیخواهند تمرکز مرا از بین ببرند،خوب میدانند دروازه بان چقدر به تمرکز احتیاج دارد.

_توی تمرین مدام توپ را به سر و نقاط بدنم میزدند حتی یک توپ هم بهسمت دروازه نیاد.به نظرم نمیخواهند همین اول کار روحیه ام خراب شود.

_وقتی از تمرین برگشتیم همان کسی که صبح لایک داده بود دوباره لایکم کرد.از این همه محبت سخت کیفور شدم و به همین دلیل الان دارم به سمت اتاقم یورتمه میروم.

_وقتی عصر خواستم با لپ تاپم توی اینترنت بروم دیدم نه تنها هیچ صفحه ای باز نمیشود بلکه هزار ویک ویروس هم تو لپ تاپم امد.واقعا کارشان درست است خوب میدانند دروازه بان باید همه فکر و ذکرش کارش باشد و به فکر سرگرمی تو اینترنت نباشد.

_الان میخواهم بخوابم اما کولر اتاقم کار نمیکند.انسان ها خوبی اند،لابد میخواسته اند یه وقت سرما نخورم.